Αυτή η βιβλιοθήκη των μέσων ενημέρωσης άνοιξε στο κοινό το 1853 με την επωνυμία της βιβλιοθήκης του Valais, ενώ το 2000 υιοθέτησε το σημερινό της όνομα. Μεγάλη παρουσία είχε μόνο στην πρωτεύουσα του Καντονιού, στη Σιόν, ανέπτυξε σταδιακά περιφερειακά παραρτήματα στο γερμανόφωνο τμήμα του Valais, στο Brig το 1971 και στη συνέχεια στο Saint-Maurice το 1974. Από το 1987 έχει ένα κέντρο αφιερωμένο στην οπτικοακουστική κληρονομιά στο Martigny, η οποία διαχειρίζεται επίσης τη βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Gianadda.
Δραστηριότητες βιβλιοθήκης – σκοπός
Αναπτύσσει τη δραστηριότητά της σύμφωνα με πέντε άξονες, που αντιστοιχούν σε πέντε αποστολές:
να συλλέγει, να ενισχύει και να διατηρεί την τυπωμένη και οπτικοακουστική κληρονομιά του Καντονιού
να προσφέρει στους διάφορους τομείς της γνώσης τις υπηρεσίες μιας βιβλιοθήκης / βιβλιοθήκης μέσων ενημέρωσης για μελέτη και αναφορά μέσω των δικών της συλλογών και τη συμμετοχή της σε δίκτυα ανταλλαγής πληροφοριών
να παρέχει την υπηρεσία εξειδικευμένης τεκμηρίωσης για τους εκπαιδευτικούς
να συμβάλλει στην πολιτιστική και επιστημονική ζωή του Καντονιού
να συντονίζει και να υποστηρίζει τεχνικά και οικονομικά το δίκτυο βιβλιοθηκών του Valais.
1921 – Αύλιος χώρος νότια του Ιερού Ναού των Αγίων Δέκα. Διακρίνεται το παλιό καμπαναριό του ναού, δεξιά η κρήνη η οποία σώζεται μέχρι σήμερα στην ίδια θέση, καθώς επίσης η βορεινή πλευρά του κτιρίου στο οποίο λειτουργούσε το δημοτικό σχολείο έως το 1937 (μαρτυρία Δαριβιανάκη Φραγκίσκου του Ηρακλή), οπότε μεταφέρθηκε στο νέο κτίριο στο οποίο λειτουργεί έως και σήμερα. 1921 – Αύλιος χώρος δυτικά του Ιερού Ναού των Αγίων Δέκα. Διακρίνεται η διώροφη οικία του Κανάκη Φρυσούλη, με το μπαλκόνι και το όμορφο σιδερένιο κάγκελο που σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ δεξιά η μεγάλη αυλόπορτα με τον αυλότοιχο του Γρηγοράκη (σήμερα ιδιοκτησία της Ενορίας Αγίων Δέκα). Στο βάθος τα κυπαρίσσια στο περιβόλι του Χατζή Στρατή. 1921 – Διακρίνονται, η παλιά κρήνη με την ονομασία ΄΄Ξερόβρυση΄΄ με τις ανάγλυφες γούρνες, το λιθόστρωτο, τα σπίτια του Γεωργίου Σκορδαλάκη έναντι της κρήνης, τα οποία εν μέρει σήμερα έχουν αντικατασταθεί με νεώτερες κατασκευές. Η κρήνη μεταγενέστερα ανακατασκευάστηκε στην ευθεία του αυλότοιχου του Επισκοπικού, ως έχει σήμερα, για τη διαπλάτυνση του δρόμου 1921 – Διακρίνεται στο κέντρο, μπροστά από το κυπαρίσσι, το διώροφο κτίσμα – οικία του Ηλιομανόλη ή Δασκαλομανόλη, όπου φιλοξενήθηκαν Ιταλικές αποστολές και Ιταλοί αρχαιολόγοι, όπως ο Φρεντερίκο Άλμπερτ και ο Γκιουζέπε Τζερόλα. Αργότερα στο ισόγειο του κτιρίου λειτούργησε το ιατρείο του Αντωνίου Ηλιάκη, γιού του Ηλιομανόλη, ο οποίος διατέλεσε επί πολλά χρόνια και πρόεδρος του χωριού. 1921 – Άποψη της νοτιοδυτικής πλευράς του χωριού, στο βάθος διακρίνεται ο «Άσπρος Βουνός» 1921 – Οικογενειακή φωτογραφία μπροστά στην είσοδο του Επισκοπικού Μεγάρου. Οικογένεια Πηρουνάκη Αντωνίου του Ιωάννη: Από δεξιά, Πηρουνάκης Κωνστ/νος του Αντωνίου (παππούς του Κωνταρά), η σύζυγος Πηρουνάκη Κωνστ/νου με καταγωγή από την Αγ. Βαρβάρα, η σύζυγος Πηρουνάκη Αντωνίου του Ιωάννη, ο Πηρουνάκης Αντώνιος του Ιωάννη, οι τρείς κόρες του προηγούμενου (Μαρία, Θεονύμφη, Φωτεινή) και ο γιός του Πηρουνάκης Ευστράτιος με τη σύζυγο του. Τα παιδιά κάτω: από αριστερά με την κοτσίδα η Πηρουνάκη Στυλιανή του Κωνστ/νου (σύζυγος του Ιερώνυμου και μητέρα του Κωνταρά), ο Πηρουνάκης Αντώνιος του Ευστρατίου και ο Αλέξανδρος Πηρουνάκης του Ιωάννη.
Πηγή: Πηρουνάκης Απόστολος του Κωνσταντίνου, απόγονος Πηρουνάκη Αντωνίου του Ιωάννη
