Ποίημα
Γόρτυς ο ιδρυτής σου, Βασιλιάς,
γόνος της ΑρκαΔΙΑΣ*, * Αρκάς = κιβωτός
πρώτος του Τεγεάτη, γιος * Αρκαδία = κιβωτός του Δία
μεγάλης δυναστείας.
Η αρχαία πόλη Ελλωτίς,
υπάρχει μαρτυρία,
ως Γόρτυνα, στη συνέχεια, άνθισε,
κι έγραψε ιστορία!
Σε δελτάρια πέτρας
σκαλίσματα νόμων,
βουστροφηδόν γραφής,
δώδεκα τόμων.
Γόρτυνας κάλλος, ωραίο
θέατρο και Ωδείον,
Ναοί, Πραιτόριον,
Ακρόπολη και Πυθίον!
Λαβυρίνθιοι λίθοι, βάρους
τέχνης και συμμετρίας,
οποίων σοφών
γνώση γεωμετρίας!
Τειχιζόσαστε Γόρτυνα
πρωτεύουσα πόλη,
μνεία του Ομήρου
γραφή, που σώζεται όλη!
Τείχη, με τούβλινα, ντόπια
Βίσαλα, χτισμένα.
Μάρτυρες τα ερείπια
που είναι σκορπισμένα!
Θέατρο ηχώλαλον,
τέχνημα της Κρήτης
πρώτο, που ταίρι του
δεν είχε ο Πλανήτης!
Γεφυροσκέπαστος όλος
ο ποταμός Ληθαίος,
μακρύς, λιθόστρωτος,
πλατύς και αμφιθέος!
Στα δυτικά την πόλη
διέρρεε πάντα με ηρεμία,
με σεβασμό στα διπλανά
πολιτισμού μνημεία!
Ζερβά, το θέατρο με την ακρόπολη,
Δεξά, τους νόμους και το Ωδείο,
στις όχθες ποικιλόδεντρα
κοσμούν εξωτικό τοπίο!
Δέντρα παχύισκιωτα,
στα πλάγια φυτρωμένα,
φυλλοβολούν τη χειμωνιά,
εκτός, μόνο, από ένα!
Τον πλούτο και πολιτισμό
έχει η Γόρτυνα καθρέπτη.
Μαγεύει ο τόπος τον περαστικό
και κάθε επισκέπτη!
Στο μάτι μπαίνει των θεών
όπως και των ανθρώπω(ν)
και διεκδικεί την καθαείς
ως εδικό του τόπο!
Πρώτος, ο Ιδαίος Δίας
ΔΙΑλεξε εκείνο το πλατάνι.
Με την Ευρώπη, έρωτα,
στον ίσκιο του να κάνει!
Χάρη από το Δία ζήτησε
για κείνο το πλατάνι.
Ολοχρονίς να κάνει ασκιανό,
τα φύλλα του μη χάνει!
Αρσενικογέννα φάνηκε
του Αγήνορα η κόρη.
Γεννάει τρεις φορές
κι όλο γεννά αγόρι!
Μίνωας, Ροδάμανθυς
κι ο άλλος Σαρπηδόνας (*Δίας = Μέγας)
Ο πρώτος μίνι νούς*, νομομαθής ο δεύτερος (*Διάνoια=Δίας – νούς=μέγας – νούς)
κι ο τρίτος ηγεμόνας! (*Μίνωας = Μίνι – νούς)
Πατέρας των θεών, ο Δίας
στον Όλυμπο ανεβαίνει
και η Ευρώπη χήρα και απροστάτευτη
στη Γόρτυνα πομένει!
Αποκατάσταση ζητά η Ευρώπη,
άλλο μην τον ζυγώνει!
Βρίσκει ο Δίας τον Αστερίωνα
και τηνε ζευγαρώνει!
Προίκα της έδωσε, την ήπειρο
που κατοικεί, αυτή να διευθύνει
και σα θα γίνει Γηραιά,
το όνομα ΕΥΡΩΠΗ να της μείνει!
Ακόμη, μετά θάνατο
να ‘χει θεάς λατρεία,
στην πόλη όπου ζεί,
με τ όνομα Ελλωτία!
Ρωμαίοι Καίσαρες και Ύπατοι
πατήσανε, γύρω στα εξήντα οχτώ, (68 π.Χ.)
το χώμα και την πόλη σου,
πρώτοι, πριν το Χριστό!
Πρωτεύουσα αναδείχτηκες, χώρας
μεγάλης, της Κυρηναϊκής.
Αφέντρα όλης της Κρήτης
και βόρειας Αφρικής!
Στα χώματά σου έσμιξε
το πνεύμα των Ελλήνων,
στα θαύματα που έκαμε
η τέχνη των Λατίνων!
Πολιτισμός μεγάλος ήκμασε
γιατί δεσπόζανε οι Νόμοι.
Αφού λαοί, χωρίς αυτούς,
πρωτόγονοι ’ναι ακόμη!
Θησαυροί πολιτισμού, ακόμη,
κρύβονται μες τα ερείπιά σου,
λαών που κατοικήσανε
και δούλεψαν στ΄ άγια χώματά σου!
Πρόσφορο έγινες, νόστιμο,
στον Παύλο και τον Τίτο
και στην Επισκοπή (Γορτύνης) γι’ αντίδωρο
εδώσανε τον τίτλο!
Σε αμφισβήτηση περνά το δωδεκάθεο,
αρνούνται τη θυσία.
Χριστού ακούν τη διδαχή,
«αιώνια ζωή κι αθανασία»!
Χάνονται πια οι βωμοί
και παύουν οι θυσίες.
Στα ερείπιά τους χτίζονται
οι πρώτες εκκλησίες!
Άγιος Τίτος και πεντάκλιτη βασιλική
ναοί της εποχής εκείνης,
Κτήρια επιβλητικά και
αδιανόητα, κάθε νοημοσύνης!
Άλλα Ευαγγέλια κι αρχές
κρατούν ετούτοι οι παπάδες.
Για του Χριστού την πίστη
μαρτυρούν και λιώνουν σα λαμπάδες!
Φιρμάνι βγάζει ο Δέκιος,
ο Ύπατος κλειδοκράτης.
Στο Δία θυσία όποιος δεν έκανε
ήτανε παραβάτης!
Δέκα χριστιανούς επιάσανε
μέσα σε μιαν ημέρα.
Μισοί από τη Γόρτυνα, κι από γνωστή,
οι λοιποί, κοστέρα!
Στα τείχη, ανατολικά τους οδηγούν
σε στάδιο όμοιο με «αλώνι».
Μια μαρμαρόπλακα έμελλε
να γενεί για όλους η αγχόνη!
Γονατιστοί, στο μάρμαρο
προσεύχονται και αλυσοδεμένοι.
Ενούς –ενούς ο δήμιος
την κεφαλή του παίρνει!
Από την πίστη τη βαθιά
κι οι πέτρες ελυγίσαν.
Το μάρμαρο μαλάκωσε κι απάνω του
βαθιά σημάδια αφήσαν!
Διακόσια πενήντα μετά Χριστό (250 μ. Χ.)
ήταν αυτός ο Χρόνος,
που ο Δέκιος ο γηγενής εδιάλεξε
να γίνει δολοφόνος!
Τις τέχνες και τα γράμματα, ανέπτυξες
μαζί με τους Ρωμαίους,
κι είν’ ο πολιτισμός σου Γόρτυνα,
ιστορικός, από τους πιο σπουδαίους!
Με όλους τους κατακτητές, εσύ
κρατούσες τα ηνία.
Σ’ όλη την επικράτεια, είχες
τον έλεγχο και την κυριαρχία!
Στη Μεσαρά ήσουν αρχόντισσα,
στην Κρήτη πρωτεύουσα Κυρία,
μέχρι που σε εξαφάνισε σεισμός
έτει οκτακόσια σαράντα τρία! (843 μ.Χ.)
ΓΟΡΤΥΝΑ, κορώνα σ’ έχουμε,
μοναδικό μνημείο ιστορίας!
Κληρονομιά βαριά, για νάσαι
κτήτορας τέτοιας περιουσίας!!!!!
………………………………………………………………………………………………………………………..
( Άσπρος Βουνός )
Πηρουνάκης Κ. Απόστολος
14 / 9 / 2014
Άγιοι Δέκα
