Πλάτανε αειθαλή!
Γορτύνιος καταγράφτηκες, μ’ ένα μοναδικό στοιχείο.
Να μην ευδοκιμείς αλλού, σ’ άλλο της γης σημείο!
Στον ασκιανό σου ναυαγοί ξεπέσανε, η Ευρώπη και ο Δίας.
Κι έγινες μάρτυρας περιπτύξεων αρχαίας τραγωδίας!
Μοιχός ο Δίας έγινε, στην αγκαλιά τσ’ Ευρώπης.
Κι η Ήρα από τον Όλυμπο, βαταλαλεί! «Ξανάγινες προδότης»!
Παραδομένη η Ευρώπη στα φιλιά, έρωτα δε χορταίνει.
Την ώρα εκμεταλλεύεται κι υπόσχεση, τρανή, από το Δία παίρνει!
Ευχή να δώσει ολοχρονίς, νάχει δροσιά και ασκιανό, ετούτο το πλατάνι!
Κι ευθύς στα φύλλα απάνω έγραψε, «αειθαλές δεντρί» με άσβηστο μελάνι!
Δώρο του Δία ήτανε, τα φύλλα σου μη χάνεις.
Σ’ έκαμε αθάνατο, με φυλλοφόρους κλώνους!
Χειμώνα και καλοκαιριά, πάντα ασκιανό να κάνεις.
Σε κάθε Ευρώπη που ποθεί, τση ηδονής τσοι πόνους!
Από το θέατρο ο χορός κι η μουσική του Ωδείου, τις μαγεμένες νύχτες!
Χορό να στήσετε μαζί, ομαδικά καλούν, τις Μούσες και τις Νύμφες!
Κι όταν φυσά, οι καρποί σου να χτυπούν, σαν τσ’ εκκλησιάς τα σείστρα.
Για να ξυπνούν οι ακρίτες, στην Ακρόπολη, μη χάσει η Γόρτυνα τα σκήπτρα!
Απόστολος Πηρουνάκης
Συντ/χος Εκπ/κός
Άγιοι Δέκα: 13 Ιουλίου 2014
