Ραπτάκης Γεώργιος του Μιχαήλ και της Σταυρούλας (1964 -2020)

0
1249

15.12.1964 – 29.10.2020

Σύντομο Βιογραφικό:

Γεννήθηκε στις Μάκρες Νομού Ηρακλείου στις 15.12.1964

  • Το 1988 αποφοίτησε το Λύκειο Μοιρών και τοποθετήθηκε εφημέριος στην ενορία Νυβρίτου
  • Το 1989 αποφοίτησε  το Εκκλησιαστικό Λύκειο Κρήτης  
  • Το 1990 διορίστηκε εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου στο Φραττί Ρεθύμνης
  •  Από 15.12.1989 έως 31.07.1994 υπηρέτησε κατ απόσταση από την  Ιερά Μητρόπολη Λάμπης και Σφακίων στην Ιερά Μητρόπολη Βελγίου
  • Στις 1.11.1997 μετατέθηκε  από την ενορία του Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονος Ασκύφου στην οργανική θέση της ενορίας του Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου οικισμού Αγίων Δέκα ενώ στις 6.12.2007 μετατέθηκε στην ενορία του Ι.Ν. Αγίων Δέκα
Στη μνήμη του Παπαγιώργη Ραπτάκη της ενορίας Αγίων Δέκα Δήμου Γόρτυνας!
 
Με τό' να χέρι το μυστρί,
με τ' αλλο
ανεμπουκώνεις τ' αντερί,
σύμβολο τσ' αγιοσύνης, αγάπης ένδυμα, χριστιανικής ψυχής,
και πανωσάλλο
να φορείς,
ρούχο χαράς και λύπης,
και να θωρείς
με τ' αναστάσιμο κερί.
 
Πεντάσκεπη εκκλησά 'χτιζες,
και πλάκωσαν χινόπωρα και χειμωνιές,
μαύρα σύννεφα κι ομίχλες σκέπασαν όλες,
του τοίχου τις γωνιές.
Τον ήλιο κρύψανε
κι έσβησε το γέλιο
απ' τα χείλη σου,
και λίγανε η χαρά σου,
που ένοιωθες, πίστευες
κι ικέτευες
στην προσευχή
της λειτουργιάς,
να χει υγειά κι αγάπη
η σπιθιά σου.
 
"Πατέρα!" άκουγες
κι έκανε
πεταλωτούς παλμούς
κι άνοιγε η καρδιά σου
και ξύπνας απ' τ' όνειρο
κι έψαχνες τα παιδιά σου,
μα ήταν οι πιστοί
που φώναζαν
τ' όνομά σου!
 
'Ερμη κι ολομόναχη η μοναξά
εκράτειε σου παρέα
και γρήκα
τους χτύπους της καρδιάς
π' έπεμπε στον αέρα.
ευήκοα αυτιά
να βρει η λέξη σου
"παιδιά μου",
και το ντελόγω πίσω
γλυκιά λαλιά
απ' τα χείλη τους,
ψιθύρισμα ψυχής,
ήλπιζες
να' ταν το άκουσμα "Πατέρααα"!
 
Πεθυμιά στερνή σου
ήτανε,
με της καρδιάς την αγκαλιά,
να τ' αποχαιρετήσεις
και να γενεί
ο πόνος σου χαρά
γι' αυτά,
μην τα στεναχωρήσεις.
 
Δακρύβρεχτοι όλοι
σ' αποχαιρέτησαν,
μα ακριβοπληγωμένοι,
κανείς δεν ξέρει, πόσοι;
μόνο
η κρίση του Θεού
που λάτρευες,
απάντηση θα δώσει.!
 
Καλό παράδεισο!
Πρέσβευε υπέρ ημών!
 
Άσπρος βουνός
Απ.  Πηρουνάκης